Na dziś znów udało mi się odnaleźć informację na temat dr Bujwida, o którym była już mowa
>>tu<<.
Kim był Odo (Odon) Bujwid?
Urodzony w Wilnie, jako chłopiec przeniósł się z rodzicami do Warszawy. Ze względu na złą sytuację finansową u państwa Bujwidów nastoletni Odo zyskał swoją pierwszą pracę jako korepetytor sześcioletniej Kazimiery Klimontowicz (która kilkanaście lat później została jego żoną). Po maturze rozpoczął studia lekarskie na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie zainteresował się bakteriologią. Fachową wiedzę z tego zakresu zdobył w
Berlinie na kursie bakteriologii u Roberta Kocha i w Paryżu w instytucie Ludwika Pasteura, gdzie poznał nową metodę szczepień przeciwko wściekliźnie. Po powrocie założył w Warszawie pierwszy Instytut Zapobiegania Wściekliźnie i Zakład Badania Żywności. W 1883 Rada Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego zaproponowała mu objęcie nowo utworzonej katedry higieny w Krakowie przy ulicy Kopernika. Zajmował się badaniami związanymi z higieną wody, powietrza i żywności, a
mieszkańcy Krakowa zawdzięczają mu m.in. nowoczesne wodociągi. W szpitalu św. Łazarza prowadził początkowo swój Zakład Szczepień i Wytwórnię Surowic Leczniczych i Szczepionek Zapobiegawczych, lecz brakowało w nim odpowiednio przystosowanych pomieszczeń, a szpital i tak był przepełniony. Z powyższego wycinka prasowego dowiadujemy się o przeniesieniu dotychczasowego zakładu do kamienicy przy ulicy Lubicz 28 (obecnie jest to dom pod numerem 34), gdzie Bujwid mieszkał wraz z rodziną.
 |
| "Wielka księga adresowa zawierająca adresy m. Krakowa i m. Podgórza" 1910 |
Uchwalenia dotyczące nowego zakładu szczepień ze "Sprawozdania Wydziału krajowego w sprawie urządzenia zakładu profesora Bujwida w Krakowie dla szczepienia ochronnego" z dnia 23 września 1904 roku:
 |
| "Skorowidz Rzeczypospolitej Polskiej i Księga Adresowa Miasta Krakowa" 1926 |
O doktorze Bujwidzie można by pisać jeszcze bardzo długo, bo był wszechstronnym człowiekiem, udzielającym się politycznie i społecznie. Mam nadzieję, że jeszcze uda mi się o nim wspomnieć, np. jako o Bujwidzie-esperantyście, Bujwidzie-działaczu politycznym lub Bujwidzie-mężu działaczki na rzecz kobiet.
Fragment prasowy pochodzi z dziennika "Kurjer lwowski" 1904, nr 315(13 XI)
Bibliografia:
2.
Dzieje Krakowa
3.
Wikipedia
Jestem wielką fanką Odona, nie wiem, czy znasz jego smutne pamiętniki, gdzie tak przebija ogromna tęsknota za zmarłą żoną?
OdpowiedzUsuńSą na mojej liście książek do przeczytania, ale właśnie boję się, że mogą być zbyt przygnębiające.
UsuńOdon Bujwid zamieszkiwał pod numerem Lubicz 28 , a później pod numerem Lubicz 34. Pod numerem Lubicz 28, prowadził małe kursy dla studentów. (do 10 uczniów). Budynek Lubicz 28, to mały budynek wciśnięty pomiędzy budynki Lubicz 30 i Rakowicką 3 i nie ma nic wspólnego z dzisiejszym budynkiem Lubicz 34. Budynek Lubicz 28 powstał w tym samym czasie, kiedy powstawał budynek Lubicz 30, w którym mieściła się restauracja i pijalnie piwa z duża reklamą (o dziwo) od strony Rakowickiej. Pod koniec wieku obie pierzeje zaczęto szczelnie zabudowywać. Pozdrawiam .
OdpowiedzUsuń